بچه ها بعد از ورود به دبستان بخش زیادی از زمانشون رو در مدرسه سپری می کنند.
مکانی که می‌تونه به خاطر حضور ساعت‌های زیاد عمر فرزندمون و طلایی‌ترین سکانس‌های کودکیش، نقش مهم و انکار‌ناپذیری در زندگی آینده‌اش ایجاد کنه و کودک رو به خودباوری و احساس ارزشمندی و اعتماد به نفس بالا برسونه!
شاید باورتون نشه اما بی حدی این سالها مهم و سرنوشت‌سازند که نهایت نداره! 
تمام ساختار پایه‌های عزت نفس و اعتماد به نفسش در همین سال‌ها شکل می‌گیره و اون چیزی که همیشه خاطر منو آزرده می‌کرد، این بود که والدین نسبت به این سال‌ها خیلی بی تفاوت‌اند و ساده از کنارش عبور می‌کنند و تازه زمانی به خودشون میان که فرزندشون وارد سالهای متوسطه میشه و رفتار های عجیب و غریبی از او میبینند؛ رفتارهایی که شاید نه در فرهنگ خانوادگی‌شون عرفه، نه در باورهای وجودیشون معنی‌ بشه و نه در ساختار جامعه تعریف بشه. چرا که هر دانش‌آموزی در دوران بلوغ به طور معجزه‌آسایی، از دوستانش و همکلاسی‌هاش تأثیر می‌پذیره!